یک جهان قاصدک ناز به راهت باشد / بوی گل ، نذر قشنگی نگاهت باشد

و خداوند شب و روز و تمام لحظات / با همه قدرت خود پشت و پناهت باشد

و چـه زیباست رسـیدن دوباره بـه روز زیبای آفـرینش …
و چـه اندازه عجیب است روز ابـتدای بودن …
و چه اندازه شیرین است امروز ،
روز میلادت ، روزی که تو آغاز شدی …

جانِ جانانِ مادر خوش اومدی . چه خوبه که دارمت. می دونی مامانی خیلی وقته که وقتی غروب میشه و آسمون کم کم لباس مشکی اش رو تنش می کنه، من هم کم کم دلم میگیره. تنهایی چنگ میندازه به گلوم. تو کم کمک چشمای نازت رو میبندی و ناز می خوابی. اونوقته که غمهای دنیا میشینن رو سینه ام. وجودم پُر ازبی کسی و تنهایی میشه، گاهی هم اشکهام مهمون گونه هام میشن اما تو همون حال غریب، یه دفعه دوباره نگام میفته بهت. به صورت ماهت به موهای بلندت به زیباییهات به قدت که هر روز داره بلند و بلندتر میشه .... یهو حالم بهتر میشه و زیر لبم زمزمه می کنم خدایا شکرت که فرشته ی آسمونیت کنارمه. خدایا چطور شکرت کنم؟ خدایا کمکم کن امانت دار خوبی باشم.

عزیزترینم دوستت دارم. دخترکم دلم بندِ دلِ نازک و مهربونته. همیشه شاد و رستگار باشی.